علائم و درمان عفونت واژن چیست؟

• بیماری های زنان

• ۲۰ اسفند ۱۴۰۲

عفونت واژن یک مشکل شایع در زنان است که می‌تواند باعث خارش، سوزش و ترشحات غیرعادی در منطقه تناسلی شود. این عفونت‌ها معمولاً ناشی از تعادل ناپایدار میکروب‌ها و قارچ‌های طبیعی در واژن هستند. در این مقاله، ما به طور کامل به علائم عفونت واژن می‌پردازیم و روش‌های درمانی مختلف را بررسی می‌کنیم.

عفونت واژن چیست؟

عفونت واژن یا واژینیت، یک بیماری رایج در زنان است که تقریباً اکثر زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود با آن روبرو می‌شوند. واژن قسمتی از دستگاه تناسلی زنان است که توسط غشای مخاطی پوشیده شده و در ابتدای رحم قرار دارد. اندازه واژن معمولاً بین ۸ تا ۱۷ سانتی‌متر است، اما فقط قسمت بیرونی دهانه واژن قابل مشاهده است. به دلیل حساسیت منطقه واژن، احتمال ابتلا به عفونت در این قسمت افزایش می‌یابد. بنابراین، باید هرگونه علائم و نشانه‌های عفونت را جدی بگیرید و بلافاصله به پزشک زنان مراجعه کنید. واژینیت یا التهاب واژن از عدم تعادل مخمرها و باکتری‌های موجود در واژن ناشی می‌شود. هنگامی که فرد با عفونت واژن مواجه می‌شود، معمولاً ترشح غیرمعمول، سوزش و خارش و درد را تجربه می‌کند. علاوه بر این، بوی ناحیه واژینال نیز معمولاً تغییر می‌کند و بوی نامطبوعی دارد.

علائم عفونت واژن

عفونت واژن ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. برخی از علائم شایع عفونت واژن شامل موارد زیر می‌شوند:

• ترشح غیرعادی: ممکن است ترشحات واژن دارای رنگ، بو یا قوام غیرمعمول شوند. معمولاً ترشحات می‌توانند سفید، سبز، زرد یا خاکستری باشند و ممکن است روغنی یا کرمی به نظر برسند.
• خارش و سوزش: احساس خارش یا سوزش در ناحیه واژن و لبه‌های بیرونی (لب‌های بزرگ و کوچک) یکی از علائم شایع عفونت واژن است. این احساس ممکن است در طول روز بیشتر شود یا شدت آن در هنگام ادرارکردن یا رابطه جنسی افزایش یابد.
• التهاب و قرمزی: ناحیه واژن و لبه‌های بیرونی ممکن است التهاب و قرمزی نمایان داشته باشند. پوست در این مناطق حساس‌تر می‌شود و ممکن است درد و تورم نیز رخ دهد.
• بوی نامطبوع: عفونت واژن معمولاً با تغییر بوی ناحیه واژینال همراه است. بوی بد، متمایل به ماهی یا بوی غیرمعمول ممکن است به وجود آید.
• درد: برخی از زنان ممکن است در ناحیه واژن و لبه‌های بیرونی درد، تورم احساس کنند.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است که به پزشک زنان مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب صورت گیرد. تشخیص صحیح و درمان به موقع می‌تواند به بهبودی سریع‌تر شما کمک کند و از عوارض جلوگیری کند.

علت عفونت واژن

عفونت واژن ممکن است از منشأ‌های مختلفی نشات بگیرد. عفونت‌های واژن می‌توانند باکتریایی، قارچی (مخمری) یا ویروسی باشند. علاوه بر این، عفونت واژن از راه‌های غیرجنسی نیز به وجود می‌آید و رابطه جنسی تنها یکی از عوامل ممکن است. رعایت نکردن بهداشت شخصی، به خصوص در دوران قاعدگی، می‌تواند یکی از علل عفونت واژن باشد. عفونت‌های مخمری و قارچی بدون رابطه جنسی هم اتفاق می‌افتند و باعث ترشحات سفید، غلیظ و متراکم می‌شوند. خوشبختانه، سیستم ایمنی بدن می‌تواند این قارچ‌ها را مهار کرده و از بین ببرد. اما در صورت ضعف سیستم ایمنی، خطر ابتلا به عفونت واژن مخمری و قارچی افزایش می‌یابد. عوامل دیگری نیز ممکن است عفونت واژن را تسریع کنند یا احتمال آن را افزایش دهند، از جمله:

• تغذیه نامناسب
• عدم رعایت بهداشت
• استرس
• سرماخوردگی
• مصرف آنتی‌بیوتیک به صورت خودسرانه

همچنین، ترکیبات شیمیایی موجود در اسپری‌ها، صابون‌ها، شامپوها و حتی لباس‌های زیر می‌توانند پوست حساس ناحیه واژن را تحریک کنند و به عفونت منجر شوند. لازم است که بهداشت شخصی خود را رعایت کرده و از عوامل تحریک کننده عفونت واژن جلوگیری کنید. در صورت بروز هرگونه علامت یا عفونت واژن، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

در مورد عفونت‌های باکتریایی و قارچی واژن بیش‌تر بخوانید!

درمان عفونت واژن

پزشک شما بر اساس نوع و شدت عفونت، میزان علائم و وضعیت سلامتی شما، درمان مناسب را تعیین خواهد کرد. درمان عفونت واژن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی‌بیوتیک‌ها

برای درمان عفونت باکتریایی واژن، ممکن است پزشک شما آنتی‌بیوتیک‌های خاصی را تجویز کند. برای استفاده درست از آنتی‌بیوتیک‌ها، حتماً دستورات پزشک را دنبال کنید و دوره درمان را به طور کامل پایان دهید.

ضدقارچ‌ها

در صورت عفونت قارچی واژن، ضدقارچ‌ها ممکن است توسط پزشک تجویز شوند. این داروها به منظور کاهش و یا از بین بردن رشد قارچ‌ها استفاده می‌شوند.

کرم‌ها و قرص‌های موضعی

برخی از عفونت‌های واژن ممکن است با استفاده از کرم‌ها و قرص‌های موضعی درمان شوند. این داروها معمولاً برای کاهش التهاب، خارش و سایر علائم عفونت استفاده می‌شوند.

تغییر در روش‌های بهداشتی

مراقبت و بهداشت مناسب ناحیه واژن می‌تواند به درمان و پیشگیری از عفونت واژن کمک کند. این امر شامل استفاده از صابون‌های مناسب برای شستشو، عدم استفاده از محصولات شیمیایی تحریک‌کننده، تعویض منظم لباس زیر و استفاده از لباس‌های نرم و تنفس‌پذیر می‌شود.

تغییر در رژیم غذایی

برخی از عوامل تغذیه‌ای ممکن است بر عفونت واژن تأثیر داشته باشند. مصرف مواد غذایی سالم، کاهش مصرف قند و غذاهای پرچرب، و مصرف مواد غذایی پروبیوتیک. برای رژیم غذایی و تغذیه مناسب، مشاوره با کارشناس تغذیه  یا پزشک متخصصی می‌تواند کمک کننده باشد.

با توجه به موارد فوق، درمان عفونت واژن بستگی به نوع و شدت عفونت شما دارد. اهمیت مشاوره با پزشک را در نظر بگیرید تا بهترین راه درمان را برای شما تعیین کنند.

آیا عفونت واژن به خودی خود بهبود می‌یابد؟

بعضی از عفونت‌های واژنی می‌توانند به صورت خود به خودی بهبود یابند، به ویژه اگر عفونت نسبتاً سطحی و سبک باشد. با این حال، برای اطمینان و درمان صحیح، توصیه می‌شود با پزشک خود مشورت کنید. معمولاً درمان عفونت‌های واژنی شامل استفاده از داروهای ضد قارچ یا ضد باکتری است که توسط پزشک تجویز می‌شوند. این داروها به کنترل رشد میکروارگانیسم‌های نامطلوب مانند باکتری‌ها یا قارچ‌ها کمک می‌کنند.

علاوه بر این، ممکن است پزشک شما توصیه‌هایی برای بهبود وضعیت و پیشگیری از عفونت‌های مکرر واژنی به شما بدهد. این امر شامل تغییر در بهداشت شخصی مانند استفاده از صابون‌ها و محصولات بهداشتی ملایم، استفاده از لباس‌های نرم و متناسب، اجتناب از استفاده از اسپری‌ها و محصولات شیمیایی تحریک‌کننده و استفاده از روش‌های بهداشتی صحیح قبل و بعد از رابطه جنسی می‌شود.

بهترین داروی درمان قطعی عفونت واژن

داروهای درمان عفونت واژن بستگی به نوع عفونت عامل آن دارد. در ادامه، چند دسته از داروهای معمول برای درمان عفونت واژنی را ذکر می‌کنیم، اما توصیه می‌شود با پزشک خود مشورت کنید تا داروی مناسب برای شما تجویز شود. در صورتی که عفونت واژنی به علت قارچ‌ها مانند کاندیدا (که به عنوان عفونت خمیری شناخته می‌شود) باشد، داروهای ضد قارچ مثل فلوکونازول، کلوتریمازول، میکونازول و ایتراکونازول معمولاً تجویز می‌شوند.

در برخی موارد عفونت واژنی به دلیل باکتری‌ها مانند باکتری‌های گرم منفی (مثل اشریشیا کولی) است. آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول و کلیندامایسین برای درمان عفونت باکتریایی واژن تجویز می‌شوند. برخی داروها به شکل کرم یا ژل موضعی برای درمان عفونت واژنی استفاده می‌شوند. مثال‌هایی از این دسته داروها شامل کلوتریمازول، میکونازول، تربینافین و مترونیدازول می‌شوند.

لازم است که داروی درمانی را به دقت و به مدت زمان توصیه شده توسط پزشک خود مصرف کنید. همچنین، اگر علائم شما پس از مصرف دارو بهبود نیابند یا بازگردند، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید تا تشخیص دقیق‌تری انجام دهد و درمان مناسب را تجویز کند.